Οξικός Χαλκός 500g

Οξικός Χαλκός 500g

Ο οξικός χαλκός (II), επίσης αναφερόμενο ως οξικό χαλκό, είναι η χημική ένωση με τον τύπο Cu (OAc) 2 όπου το AcO- είναι οξικό (CH3CO-2). Το ενυδατωμένο παράγωγο, το οποίο περιέχει ένα μόριο νερού για κάθε άτομο Cu, διατίθεται στο εμπόριο. Το άνυδρο Cu (OAc) 2 είναι ένα σκούρο πράσινο κρυσταλλικό στερεό, ενώ το Cu2 (OAc) 4 (Η2Ο) 2 είναι πιο μπλε-πράσινο. Από τους αρχαίους χρόνους, τα οξικά χαλκού κάποιας μορφής έχουν χρησιμοποιηθεί ως μυκητοκτόνα και πράσινες χρωστικές ουσίες. Σήμερα, τα οξικά άλατα χαλκού χρησιμοποιούνται ως αντιδραστήρια για τη σύνθεση διαφόρων ανόργανων και οργανικών ενώσεων. Ο οξικός χαλκός, όπως και όλες οι ενώσεις χαλκού, εκπέμπει μια μπλε-πράσινη λάμψη σε μια φλόγα. Ο ογκανίτης ορυκτών είναι μια φυσικώς ενυπάρχουσα μορφή οξικού χαλκού (II).

Φυσικοχημικές Ιδιότητες

Μοριακός τύπος: Cu(CH₃COO)₂

Μοριακό βάρος: 181.63 g/mol (anhydrous)
199.65 g/mol (hydrate)

Σημείο ζέσης: 240 °C

Πυκνότητα: 1.882 g/cm³ (hydrate)

Διαλυτότητα στο νερό: 7.2 g/100 mL (cold water)
20 g/100 mL (hot water)

Εμφάνιση: σκούρο πράσινο κρυσταλλικό στερεό

Χημική Δομή

Ασφάλεια και αποθήκευση

Προκαλεί ερεθισμό στα μάτια και στο δέρμα

Διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου.

Αναλυτική περιγραφή

Ο ένυδρος οξικός χαλκός υιοθετεί τη δομή του τροχού με κουπιά που παρατηρείται επίσης και για τα αντίστοιχα τετραοξικά Rh (II) και Cr (II). Ένα άτομο οξυγόνου σε κάθε οξεικό δεσμεύεται σε ένα χαλκό στα 1,97 Α (197 μμ). Η ολοκλήρωση της σφαίρας συντονισμού είναι δύο προσδέματα νερού, με αποστάσεις Cu-O 2.20 Α (220 pm). Τα δύο πενταμετρικά άτομα χαλκού διαχωρίζονται μόνο από 2,62 Α (262 μm), που είναι κοντά στον διαχωρισμό Cu-Cu σε μεταλλικό χαλκό. Τα δύο κέντρα χαλκού αλληλεπιδρούν καταλήγοντας σε μείωση της μαγνητικής ροπής έτσι ώστε κοντά στα 90 Κ, το Cu2 (OAc) 4 (Η2Ο) 2 είναι ουσιαστικά διαμαγνητικό λόγω της ακύρωσης των δύο αντίθετων περιστροφών. Το Cu2 (OAc) 4 (Η2Ο) 2 ήταν ένα κρίσιμο βήμα στην ανάπτυξη σύγχρονων θεωριών για την αντισφαιρομαγνητική σύζευξη.
Το οξικό χαλκό (II) έχει βρει κάποια χρήση ως οξειδωτικό παράγοντα σε οργανικές συνθέσεις. Στην αντίδραση Eglinton χρησιμοποιείται το Cu2 (OAc) 4 για τη σύνδεση των τερματικών αλκυνίων για να δώσει μια 1,3-διύνη:

Cu2 (OAc) 4 + 2 RC = CH- 2 CuOAc + RC = C-C = CR + 2 HOAc
Η αντίδραση προχωρά μέσω της διαμεσολάβησης των ακετυλιδίων του χαλκού (Ι), τα οποία στη συνέχεια οξειδώνονται με οξικό χαλκό (II), απελευθερώνοντας την ρίζα ακετυλι-δίου. Μία σχετική αντίδραση που περιλαμβάνει ακετυλίδες χαλκού είναι η σύνθεση των υμενινών, τερματικών αλκυνίων με ομάδες αμίνης χρησιμοποιώντας Cu2 (OAc) 4. Έχει χρησιμοποιηθεί για την υδρόλυση του ακρυλονιτριλίου.

Είναι επίσης ένας παράγοντας οξείδωσης στη δοκιμή του Barfoed.

Συνδυάζεται με το τριοξείδιο του αρσενικού για τον σχηματισμό ακετορσενίτη χαλκού, ένα ισχυρό εντομοκτόνο και μυκητοκτόνο που ονομάζεται Paris Green ή Schweinfurt Green.