Κυανό του Μεθυλενίου 25g τριένυδρο σε σκόνη

Κυανό του Μεθυλενίου 25g τριένυδρο σε σκόνη

Κυανό του Μεθυλενίου 25g τριένυδρο σε σκόνη
Methylene Blue trihydrate | Methylthionine chloride | C.I. Basic Blue 9 trihydrate
C₁₆H₁₈N₃S.Cl.3H₂O
M.W: 373.9 g/mol
CAS: 7220-79-3
https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/Methylene-blue

Το μπλε του μεθυλενίου, επίσης γνωστό ως χλωριούχο μεθυλοθειονίνιο, είναι ένα φάρμακο και μια βαφή. Ως φάρμακο, χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της μεθαιμοσφαιριναιμίας. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία επιπέδων methemoglobin που είναι μεγαλύτερες από 30% ή στις οποίες υπάρχουν συμπτώματα παρά την οξυγονοθεραπεία. Έχει χρησιμοποιηθεί προηγουμένως για δηλητηρίαση από κυανιούχα και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, αλλά αυτή η χρήση δεν συνιστάται πλέον. Τυπικά χορηγείται με ένεση σε φλέβα.

Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, έμετο, σύγχυση, δύσπνοια και υψηλή αρτηριακή πίεση. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν σύνδρομο σεροτονίνης, καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων και αλλεργικές αντιδράσεις. Η χρήση συχνά μετατρέπει τα ούρα, τον ιδρώτα και το σκαμνί μπλε σε πράσινο χρώμα. Ενώ η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να βλάψει το μωρό, η χρήση του σε μεθαιμοσφαιριναιμία είναι πιθανότατα πιο επικίνδυνη. Το κυανό του μεθυλενίου είναι χρωστική θειαζίνης. Λειτουργεί με τη μετατροπή του σιδηρού σιδήρου σε αιμοσφαιρίνη σε σιδηρούχο σίδηρο.

Το μπλε του μεθυλενίου παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1876, από τον Heinrich Caro. Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα ασφαλέστερα και αποτελεσματικότερα φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας.

Το μπλε του μεθυλενίου, επίσης γνωστό ως χλωριούχο μεθυλοθειονίνιο, είναι ένα φάρμακο και μια βαφή. Ως φάρμακο, χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της μεθαιμοσφαιριναιμίας. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία επιπέδων methemoglobin που είναι μεγαλύτερες από 30% ή στις οποίες υπάρχουν συμπτώματα παρά την οξυγονοθεραπεία. Έχει χρησιμοποιηθεί προηγουμένως για δηλητηρίαση από κυανιούχα και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, αλλά αυτή η χρήση δεν συνιστάται πλέον. Τυπικά χορηγείται με ένεση σε φλέβα.

Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, έμετο, σύγχυση, δύσπνοια και υψηλή αρτηριακή πίεση. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν σύνδρομο σεροτονίνης, καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων και αλλεργικές αντιδράσεις. Η χρήση συχνά μετατρέπει τα ούρα, τον ιδρώτα και το σκαμνί μπλε σε πράσινο χρώμα. Ενώ η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να βλάψει το μωρό, η χρήση του σε μεθαιμοσφαιριναιμία είναι πιθανότατα πιο επικίνδυνη. Το κυανό του μεθυλενίου είναι χρωστική θειαζίνης. Λειτουργεί με τη μετατροπή του σιδηρού σιδήρου σε αιμοσφαιρίνη σε σιδηρούχο σίδηρο.

Το μπλε του μεθυλενίου παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1876, από τον Heinrich Caro. Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα ασφαλέστερα και αποτελεσματικότερα φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας.

Φυσικοχημικές Ιδιότητες

Μοριακός Τύπος: C₁₆H₁₈ClN₃S

Μοριακό βάρος: g/mol

Χημική Δομή

Ασφάλεια και αποθήκευση

Διαβρωτικό    Προκαλεί ερεθισμό στα μάτια και στο δέρμα

Αναλυτική περιγραφή

Το κυανό του μεθυλενίου είναι ένα επίσημο παράγωγο της φαινοθειαζίνης. Είναι μια σκούρα πράσινη σκόνη που δίνει ένα μπλε διάλυμα στο νερό. Η ενυδατωμένη μορφή έχει 3 μόρια νερού ανά μονάδα μπλε του μεθυλενίου. Το κυανό του μεθυλενίου έχει ρΗ 3 σε νερό (10 g / l) στους 25 ° C (77 ° F).

Αυτή η ένωση παρασκευάζεται με οξείδωση διμεθυλο-4-φαινυλενοδιαμίνης παρουσία θειοθειικού νατρίου:

Το κυανό του μεθυλενίου έχει περιγραφεί ως “το πρώτο πλήρως συνθετικό φάρμακο που χρησιμοποιείται στην ιατρική”. Το μπλε του μεθυλενίου παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1876 από τον Γερμανό χημικό Heinrich Caro.

Η χρήση του στη θεραπεία της ελονοσίας πρωτοστατεί από τους Paul Guttmann και Paul Ehrlich το 1891. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, οι ερευνητές όπως ο Ehrlich πίστευαν ότι τα φάρμακα και οι βαφές δούλεψαν με τον ίδιο τρόπο, προτιμώντας να χρωματίζουν παθογόνους παράγοντες και ενδεχομένως να τους βλάπτουν. Η αλλαγή της κυτταρικής μεμβράνης των παθογόνων είναι στην πραγματικότητα ο τρόπος δράσης των διαφόρων φαρμάκων, οπότε η θεωρία ήταν εν μέρει σωστή, αν και απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της. Το μπλε του Μεθυλενίου συνέχισε να χρησιμοποιείται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου δεν τον άρεσαν πολύ οι στρατιώτες, οι οποίοι παρατήρησαν: «Ακόμα και στο βουνό, βλέπουμε, είδαμε, μπλε ναυτικό». Η ανθελονοσιακή χρήση του φαρμάκου έχει αναβιώσει πρόσφατα. Ανακαλύφθηκε ότι ήταν ένα αντίδοτο στην δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και δηλητηρίαση από κυανιούχο το 1933 από τη Matilda Brooks.

Τα μπλε ούρα χρησιμοποιήθηκαν για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης των ψυχιατρικών ασθενών με τα φαρμακευτικά σχήματα. Αυτό οδήγησε στο ενδιαφέρον – από τη δεκαετία του 1890 μέχρι σήμερα – στο αντικαταθλιπτικό και άλλα ψυχοτρόπα αποτελέσματα του φαρμάκου. Έγινε η κύρια ένωση στην έρευνα που οδήγησε στην ανακάλυψη της χλωροπρομαζίνης.